نانوکامپوزیت چند منظوره Mg–GO ZnO زیست فعال، آنتی باکتریال و زیست سازگار با ویژگی های مکانیکی و خوردگی بهبود یافته

رسیدگی به عفونت باکتریایی یک چالش قابل توجه در ارتباط با ایمپلنت های پزشکی، از جمله ایمپلنت های مبتنی بر منیزیم (Mg) که در کاربردهای ارتوپدی استفاده می شود، ایجاد می کند. کار حاضر به بررسی اثر پرکننده‌های اکسید گرافن (GO) و اکسید روی (ZnO) بر ریزساختار، استحکام مکانیکی، مقاومت در برابر خوردگی، فعالیت ضد باکتریایی و خواص تخریب زیستی آلیاژ منیزیم می‌پردازد.

گنجاندن همزمان GO و ZnO در نانوکامپوزیت ها (NCs) منجر به افزایش ریزسختی، استحکام فشاری، عملکرد خوردگی و آبگریزی، با افزایش مقادیر از 51 به 82 Hv و 165 به 269 اینچ مگاپاسکال، مقاومت قطبی شدن از 229  Ω 4 به 236 و زاویه تماس آب به ترتیب از 46 درجه تا 87 درجه است. اکتشاف مکانیسم خوردگی با استفاده از طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و شناسایی ویژگی‌های NC نشان داد که فشردگی NC و مانع از نفوذ یون خورنده به ماتریس Mg به حضور پرکننده‌های GO/ZnO نسبت داده می‌شود.

علاوه بر این، NC فرموله شده تکثیر و اتصال سلولی MG63 را بهبود بخشید. این یافته‌ها نشان می‌دهند که نانوذرات مبتنی بر منیزیم توسعه‌یافته، با استفاده از خواص ضد میکروبی خود از طریق گنجاندن نانوذرات اکسید روی (ZnONPs) و نانوفلکه‌های اکسید گرافن (GONFs)، پتانسیل قابل‌توجهی را به عنوان یک ماده تجزیه‌پذیر برای ایمپلنت‌های استخوان ارتوپدی موقت دارند.